Droom

Een ezel in de kerk, dat is mijn droom. Ik heb nog nooit een kerkenraad zover gekregen dat het lukte. Ezels zijn schaars.  Tot nu toe heb ik het altijd moeten doen met een  nep ezel. Achterin de kast ligt een ezelskop. In de garage ligt de zogenaamde ezel deken. Zo is die deken gaan heten, sinds de deken een aantal jarengeleden in de kerk de vacht van de ezel voorstelde. Een vrijwilliger met de deken om en de ezels kop op komt als ezel  de kerk binnen. Ik heb wel eens meegemaakt dat een paard de kerk inkwam op 11 november.  Sint Martinus komt als de zoon van een rijke handelaar op. Dat is wel even schrikken en maakt indruk. Op de zondag voor Pasen lezen we het verhaal van Jezus op weg naar Jeruzalem. Voordat Jezus de stad ingaat vraagt hij aan zijn leerlingen om voor hem een ezel te gaan halen.  Zo staat het in Johannes 12. In de andere evangeliën wordt gesproken over een veulen, een jong dier.  Jezus komt niet hoog te paard als een overwinnaar Jeruzalem binnenrijden. Hij wil juist dichtbij zijn en aan te raken.  In museum het Catarijneconvent te Utrecht is een prachtig beeld van Jezus op de ezel.  De ezel is zo mak dat Jezus geen teugels nodig heeft. Hij zit geheel vrij op de rug van de ezel.  De voeten van Jezus raken bijna de grond. Jezus maakt een gebaar met zijn handen.   Dat gebaar betekent vrede.  Hij is een vredevorst die komt  op een eenvoudige ezel, het lastdier van de armen, in eenvoudige kleding. Wij zijn zo gewend geraakt aan dit verhaal dat het soms nauwelijks nog verwonderd.  Toch ben ik keer op keer onder de indruk van wat hier gebeurd, op weg naar Pasen.  De mensen halen hem binnen en juichen hem toe. Aan de andere kant zullen diezelfde mensen straks zeggen ‘kruisigt hem’.

Lied 438: vers 2

Hij wilde zich verlagen

en daalde van zijn troon;

een ezel mag Hem dragen,

Hem sieren staf noch kroon.

Hij wil zijn koningsmacht

en majesteit verhullen,

om nederig te vervullen

wat God van Hem verwacht.

Ds. Aafke Nicolai, Stavoren en Hindeloopen (aafkejnicolai@gmail.com)